Kanun Numarası: 105, Kabul Tarihi: 19.10.1960, Resmi Gazete T/S: 25.10.1960/10638
Bu Kanun 23.10.1962 tarihli ve 81 sayılı Kanunun 1. maddesi ile yürürlükten kaldırılmıştır.
Madde 1- Dini his veya gelenekleri veya yabancı ideolojileri alet etmek veya cebir ve şiddet kullanmak suretiyle ikametgahının veya maliki veyahut zilyedi olduğu gayrimenkulünün bulunduğu mıntıkada yaşıyan halkın tamamı veya bir kısmı üzerinde tesis eylediği nüfuza dayanarak,
A) O mıntıka sekenesini maddeten veya manen tehdit ettiği veya huzurunu bozacak sair hareketlerde bulunduğu veya istismar eylediği, yahut;
B) Fertlerin hukukuna tecavüz ettiği veya tahakküm ve tagallüp ile, haklarını kullanmalarında iradelerine müessir olduğu yahut;
C) Milli menfaatlere zarar verecek herhangi bir faaliyette bulunduğu;
Mahallin en büyük idare amirinin sorumluluğu altında emniyet makamları tarafından yapılan tahkikat neticesi sabit olanlar ile bunların dördüncü dereceye kadar (Bu derece dahil) kan ve sıhri hısımlarından lüzum görülenler İçişleri Bakanlığının teklifi ve Bakanlar Kurulu Kararı ile, o mıntıkaya bir daha gelmemek üzere, Yurt içinde başka yerlere bu ek kanun hükümlerine göre nakil ve iskan edilebilirler.
Bu kanun tatbikatında vazife ve salahiyetini şahsi garaz veya menfaat karşılığında kötüye kullanan idare ve emniyet amir ve memurları bir seneden az olmamak üzere ağır hapis cezası ile cezalandırılır.
Madde 2- Nakil ve iskanlarına karar verilen kimselerin, İçişleri ve İmar ve İskan Bakanlıklarınca müştereken tesbit edilen mahallere nakilleri İçişleri Bakanlığı tarafından, iskanları ise, kendi iklim ve yaşayış şartlarına ve mesleki iştigal sahalarına uygun olan köy, kasaba ve şehirlere Sağlık ve Sosyal Yardım, İmar ve İskan Bakanlıklarınca yapılır ve servetleriyle, içtimai mevkileri nazarı itibara alınarak bedeli bilahara tasfiye edilecek gayrimenkulleri değerinden ödenmek veya borçlandırılmak suretiyle kendilerine münasip ev ve mesleki iştigallerine göre lüzumu kadar arazi veya sermaye verilir.
Madde 3- Nakil ve iskanlarına karar verilenler menkul mallarından, kullanacakları ev eşyası ile mesleklerine ait avadanlığı götürebilirler.
Bunların haricinde kalan menkul malları hakkında ve tapulu veya senetsiz tasarruf olunan gayrimenkulleri İskan Kanunu ile Çiftçiyi Topraklandırma Kanunu esasları dairesinde Maliye, Tarım, İçişleri ve İmar ve İskan Bakanlıklarınca müştereken hazırlanacak tüzük hükümlerine göre, Devletçe tasfiye edilir ve bedellerinden borçları mahsup olunduktan sonra artanı kendilerine verilir.
Naklolunan eşhas ve ailelerin ukut ve muamelattan mütevellit şahsi alacaklarının, talepleri vukuunda, ne şekilde tasfiye edileceği hususu da bu tüzükte belirtilir.
Madde 4- Bu kanun hükümlerine göre nakil ve iskan edilenler o mıntakada ikametgah tesisine mecbur olup iskan mahallerini terk mahiyetinde olmamak üzere seyahatte tamamiyle serbesttirler. Ancak terke mecbur kılındıkları mıntakalara avdet veya oralarda seyahat edemezler, askerlik ve memuriyet gibi hususlarla da görevlendirilemezler. Bu mıntakaların hududu İçişleri Bakanlığınca tayin olunur. Bakanlar Kurulunca karar alınmaksızın iskan mıntakasını da değiştiremezler.
Bu mecburiyetlere riayet etmiyenler bir seneden beş seneye kadar ağır hapisle, tekerrürü halinde iki mislinden aşağı olmamak üzere cezalandırılırlar.
Madde 5- Bu kanuna istinaden yapılacak nakil ve iskanın ve bu esnadaki ikamet ve iaşenin gerektirdiği masraflar Toprak ve İskan İşleri Umum Müdürlüğü bütçesinin 425 inci faslından ödenir. Tahsisatın kifayetsizliği halinde aynı bütçenin başka tertiplerinden veya diğer bütçelerden yeteri kadar tahsisat aktarmaya Maliye Bakanı mezundur.
MADDE 6- Bu kanun yayımı tarihinde yürürlüğe girer.
MADDE 7- Bu kanun hükümlerini Bakanlar Kurulu yürütür.
Bir Cevap Yazın