MİLLİ PARKLAR YÖNETMELİĞİ

MİLLİ PARKLAR YÖNETMELİĞİ

Kaynak	Tarım Orman ve Köyişleri Bakanlığı
Resmi Gazete Tarihi	12.12.1986
Resmi Gazete Numarası	19309

 

BİRİNCİ BÖLÜM

Amaç, Kapsam ve Tanımlar

Amaç:

Madde 1 – Bu Yönetmeliğin amacı, 2873 sayılı Milli Parklar Kanunu ile 6831 sayılı Orman Kanununun 25 inci maddesinin uygulanmasını düzenlemektir.

Kapsam:

Madde 2 – Bu Yönetmelik, 2873 sayılı Milli Parklar Kanununun 22 nci maddesi ile 2896 sayılı Kanunla 6831 sayılı Orman Kanuna eklenen EK 5 inci maddesine göre hazırlanmış olup; Milli Parkların, Tabiat Parklarının, Tabiat Anıtlarının, Tabiatı Koruma Sahalarının ve Orman İçi Dinlenme Yerlerinin ayrılması planlanması, geliştirilmesi korunması, yönetilmesi ve tanıtılmasına ilişkin iş ve işlemleri kapsar.

Kısaltmalar:

Madde 3 – Bu Yönetmelikte yer alan:

a) Kanun: 2873 sayılı Milli Parklar Kanununu,

b) Bakanlık: Tarım, Orman ve Köyişleri Bakanlığını,

c) Genel Müdürlük: Orman Genel Müdürlüğünü,

d) Daire Başkanlığı: Milli Parklar Dairesi Başkanlığını,

e) Müdürlük: Milli Parklar Müdürlüğünü,

f) Fon: Milli Parklar Fonu’nu,

İfade eder.

Tanımlar:

Madde 4 – Bu Yönetmelikte yer alan:

a) Milli Parklar, Tabiat Parkı, Tabiat Anıtı ve Tabiatı Koruma Alanı; Kanunun 2 nci maddesinde tarif edilen tabiat parçalarını,

b) Ekosistem: belli bir yaşama muhiti içindeki canlı organizmalar ile cansız çevrenin meydana getirdiği karakteristik bir ekolojik sistemi,

c) Tabii Kaynak; biyolojik tabii değerler; Flora, fauna, habitatlar, ekosistemler, tabiat tarihinin ve tabii mirasın müstesna özellikleri ve bunlara dair ilmi değerler ile fiziki tabii değerler; coğrafi konum, jeolojik ve jeomorfolojik teşekküller, hidrolojik ve limnolojik özellikler, klimatik özellikler ve bunlara dair ilmi değerleri,

d) Estetik Kaynak; insanın psikolojik yapısına ve bedii zevklerine hitap eden üstün, bakir ve tabii manzara özelliklerini,

e) Kültürel Kaynak; tarihi, arkeolojik, mitolojik, antropolojik, etnoğrafik, sosyolojik olayları belgeleyen ve bu olayların izlerini taşıyan sitler ve yöreler ile tarihteki büyük olayların ve kişilerin izlerini ve hatıralarını taşıyan, mimarlık ve güzel sanatların örneklerini bünyesinde toplayan yerler objeler ve kültürel mirasın olağanüstü örnekleri ve bunlarla ilgili ilmi değerleri,

f) Teknik İzahname; bu yönetmeliğin uygulanmasına açıklık getiren, Yönetmelikte yer almayan hususları ihtiva eden Bakanlık emrini,

g) Rekreasyonel Kaynak; tabii ve kültürel çevrenin, özellikle açık hava rekreasyonu yönünden potansiyeli, taşıma kapasitesi ve hitap ettiği demografik çevreyi,

h) Rekreasyon; insanın eğlenme, dinlenme, kendini yenileme fonksiyonunu,

ı) Orman İçin Dinlenme Yeri (Orman Mesire Yeri); rekreasyonel ve estetik kaynak değerlerine sahip ormanlık alanı,

İfade eder.

İKİNCİ BÖLÜM

Temel İlkeler ve Kriterler

Temel İlkeler:

Madde 5 – Bu Yönetmeliğin uygulandığı yerlerde;

A) Genel olarak,

1- Kanunun 14 üncü maddesi ile yasaklanan faaliyetler yapılamaz.

2- Kaynak değerleri ile koruma ve kullanma esaslarının belirlenmesinde, ilmi ve teknik araştırmalara en geniş ölçüde yer verilir.

3- Kaynakların tabii karakterinin mutlak korunması ve devamlılığı sağlanır.

4- Tabii kaynakların işletilmesi yasaktır.

5- Tabii denge ve manzara bütünlüğünü bozacak ve tabii çevrenin bakir karakteri ile bağdaşmayacak hiçbir faaliyete izin verilmez.

6- Bu yerler sadece koruma, yönetim, araştırma, ziyaretçi, tanıtım tesis ve hizmetleri ile donatılır, bu tesisler ile kaynak amenajman ve restorasyon esasları planlarında belirtilir.

7- Kullanma ve yararlanma şartları ve seviyesi idarece belirlenir ve “taşıma kapasitesi” nin dışına çıkılmaz.

8- Tabii ve kültürel kaynaklara, kaynak değerini bozmayacak, ancak tamamlayıcı ve restorasyon amaçlı müdahalelerde bulunulabilir.

9- Tabiatı mutlak koruma zonlarında, tabii kaynaklar insan etkisi olmaksızın tabii haline bırakılır.

10- Devlet mülkiyeti ve yönetimi ile kaynak, manzara, mülkiyet ve yönetim bütünlüğü esastır. Ancak milli parklarda devlet mülkiyeti aranmayabilir.

11- Kamulaştırma ve Tahsisler kanununun 5 inci ve 6 ncı maddelerine göre yapılır.

12- Planların gerektirdiği her türlü yapı, tesis, hizmet ve faaliyetlerin yapılması, yönetilmesi ve işletilmesi Kanunun 12 nci maddesine göre düzenlenir.

B) Özel hallerde;

1- Düzenli tarım ve mevcut iskan alanları ile bunları çevreleyen kırsal manzara dokusu, kültürel ve tabii kaynakların korunması ve değerlendirilmesinde tezat teşkil etmemesi halinde bu arazi kullanımlarının devamlılıklarını temin etmek üzere planlarında gerekli hükümler getirilir ve bu hükümlere göre özel mülkiyet tasarruflarına izin verilebilir.

2- Milli Park ve tabiat parklarında gerçek ve tüzel kişiler lehine verilecek izinlere dair esaslar, bu Yönetmeliğin 22 nci maddesinde belirtilmiştir.

3- Üretim, otlatma ve avlanma faaliyetlerine ve kaynaklarının korunması geliştirilmesi ve devamlılığını sağlayacak teknik faaliyetlere, Kanunun8 13 üncü maddesinde belirtilen esaslar dahilinde ve mutlak koruma zonları dışında izin verilebilir.

4- Kamu yararı açısından vazgeçilmez ve kesin bir mecburiyet doğması halinde, planda yer almayan herhangi bir yatırım projesinin uygulanmasına, projenin çevreye yapacağı tesir etüt edilerek çevre ve kaynak koruma politikalarıyla kabul edilemez bir tezat teşkil etmeyeceğinin tesbit edilmesi halinde, planda gerekli değişiklikler yapıldıktan sonra Bakanlıkça izin verilebilir. (Ek cümle: 18.03.201/28945) Ancak; içme suyu temini açısından yapımı aciliyet gösteren ve kamu yararı açısından vazgeçilmez ve kesin bir zorunluluk arzeden tesisler için uzun devreli gelişme planı/gelişme planı şartı aranmaz. (Ek cümle: 18.03.201/28945) İlgili kurumların görüşleri alındıktan sonra yapılan bu tesisler uzun devreli gelişme planlarına/gelişme planlarına işlenir.

Milli Park ve Tabiat Parkı Kriterleri:

Madde 6 – A) Milli park olarak ayrılacak yerlerde;

1- Tabii ve kültürel kaynak değeri ile rekreasyonel potansiyeli, milli ve milletlerarası seviyede özellik ve önem taşımalıdır.

2- Kaynak değerleri, gelecek nesillerin miras olarak devralacakları ve sahip olmaktan gurur duyacakları seviyede önemli olmalıdır.

3- Kaynak değerleri tahrip olmamış veya teknik ve idari müdahalelerle ıslah edilebilir durumda olmalıdır.

4- Saha büyüklüğü, kaynak değerleri kesafeti yönünden, özel haller ve adalar dışında, en az 1000 hektar olmalı ve bu alan bütünüyle koruma ağırlıklı zonlardan meydana gelmelidir. İdari ve turistik amaçlı geliştirme alanları bu asgari saha büyüklüğünün dışındadır.

A) Tabiat parkı olarak ayrılacak yerlerde:

1- Milli veya bölge seviyesinde üstün tabii fizyocoğrafik yapıya bitki örtüsü ve yaban hayatı özelliklerine ve manzara güzellikleri ile rekreasyon potansiyeline sahip olmalıdır.

2- Kaynak ve manzara bütünlüğünü sağlayacak yeterli büyüklükte olmalıdır.

3- Bilhassa açık ahva rekreasyonu yönünden farklı ve zengin bir potansiyele sahip olmalıdır.

4- Mahalli örf ve adetlerin, geleneksel arazi kullanma düzeninin ve kültürel manzaraların ilgi çeken örneklerini de ihtiva edebilmelidir.

5- Devletin mülkiyetinde olmalıdır.

Tabiat Anıtı ve Tabiatı Koruma Alanı Kriterleri:

Madde 7 –

A) Tabiat anıtı olarak ayrılacak yerler ve tabii objeler;

1- Tabiat ve tabiat olaylarının meydana getirdiği tek veya nadir olmaları sebebiyle ilmi ve estetik yönden milli öneme sahip, bir veya birkaç jeolojik ve jeomorfolojik formasyon ve bitki türleri gibi müstesna değerleri barındırmalıdır.

2- Özellikle insan faaliyetlerinden çok az zarar görmüş veya hiç zarar görmemiş olmalıdır.

3- Saha büyüklüğü milli parktan küçük, fakat koruma yönünden bütünlüğü sağlayacak yeterlikte olmalıdır.

4- Devletin mülkiyetinde olmalıdır.

B) Tabiatı Koruma alanı olarak ayrılacak yerler:

1- Milli veya milletlerarası seviyede tipik, emsalsiz, nadir, tehlikeye maruz veya kaybolmaya yüz tutmuş eko sistemler türler ve tabii olayların meydana getirdiği veya gizlediği tabii e geleneksel arazi kullanım şekillerine ait örnekleri barındırmalıdır.

2- Genellikle hassa ekosistemlere, habitatlara veya hayat şekillerine, biyolojik veya jeolojik önemli çeşitliliklere zengin genetik kaynaklara sahip olmalıdır.

3- Bu özellikleri ve farklılıkları; bilim, eğitim, araştırma kurumları veya ilgili kuruluşlar tarafından tesbit edilmiş olmalıdır.

4- Saha büyüklüğü korunması gerekli değerlerin hayatlarını uzun süreli olarak devam ettirmelerine yeterli olmalıdır.

5- Devletin mülkiyetinde olmalıdır.

Orman İçi Dinlenme Yeri Kriterleri:

Madde 8 – Orman içi dinlenme yeri olarak ayrılacak yerler:

a) Mahalli seviyede açık hava rekreasyonu yönünden değişik ve zengin özelliklere sahip olmalıdır.

b) Alt yapı imkanlarına sahip olmalıdır.

c) Kaynak bütünlüğünü sağlayacak büyüklükte olmalıdır.

d) Orman rejimine tabi olmalıdır.

ÜÇÜNCÜ BÖLÜM

Tayin, Tesbit ve Planlama

Tayin ve Tesbit:

Madde 9 – Milli Park, tabiat parkı, tabiat anıtı ve tabiatı koruma alanları Kanununun 3 üncü maddesinde açıklanan esaslara göre tayin ve tesbit edilen yer ve yörelere dair uygulama statüleri ve sınırları mahallen duyurulur.

Orman İçi Dinlenme Yeri Kriterlerine sahip olduğu tesbit edilen sahalar:

2896 sayılı Kanunla değişik 6831 sayılı Orman Kanununun 25 inci maddesi hükümlerine göre, Genel Müdürlüğün onayı ile orman içi dinlenme yeri olarak belirlenir.

Planlama Esasları:

Madde 10 – Bu Yönetmeliğin uygulanacak yerlerin; etüd, envanter ve araştırması ile Milli Park Planlaması ve kaynak amenajmanı planlarıyla ilgili usulü ve esaslar teknik izahnamede açıklanır.

Uzun Devreli Gelişme Planları:

Madde 11- Milli Park uzun devreli gelişme planları, ilgili Bakanlıkların olumlu görüşleri ve gerektiğinde fiili katkılarıyla hazırlanır. Bakanlıkça onaylanarak yürürlüğe konur.

İmar Uygulama Planları:

Madde 12 – Milli Park uzun devreli gelişme planı uyarınca iskan ve yapılaşmaya konu olan yerler için, mahalli gelişme planı karakterindeki, imar mevzuatına uygun imar uygulama planları milli park uzun devreli gelişme planı hüküm ve kararlarına uygun olarak hazırlanır veya hazırlattırılır. Bayındırlık ve İskan Bakanlığının onayı ile yürürlüğe girer.

Tabiat Parkı, Tabiat Anıtı, Tabiatı Koruma Alanı ve Orman İçin Dinlenme Yeri Planları:

Madde 13 – Tabiat parkı, tabiat anıtı ve tabiatı koruma alanı olarak tesbit edilmiş yerler için hazırlanacakları; milli park planlama usul ve teknikleriyle uygulanan statünün amaçları, kriterleri, genel politika ve ilkeleri ile uyumlu olarak ve planlanan sahanın kaynak değerleri ve özellikleri gözönünde bulundurularak Kültür ve Turizm Bakanlığının görüşü alınarak hazırlanır ve Bakanlıkça onaylanarak yürürlüğe konur.

Orman için dinlenme yeri planları, orman içi dinlenme yeri kriterleri ile sahanın rekreasyonel ve estetik değerlerinin yıpratılmadan kullanılması, statü uygulamasının o yer için amaçları gözönünde bulundurularak Dairesince hazırlanır ve Genel Müdürlükçe onaylanarak yürürlüğe konur.

Uygulama Projeleri:

Madde 14 – Uzun devreli gelişme planı, mahalli gelişme planı ve yatırım projeleri uyarınca Dairesince hazırlanan veya hazırlattırılan uygulama projeleri, Genel Müdürlükçe onaylanarak yürürlüğe konur.

Kültür Varlıklarının Korunması ve Turizm Yatırımlarına Dair Plan Kararları:

Madde 15 – Bu yönetmelik uygulamasına konu olan yerlerde;

a) Kültür varlıklarının korunması, tahkimi, restorasyonu ve değerlendirilmesine dair plan kararları, 2863 sayılı Kültür ve Tabiat varlıklarını koruma kanunun ilgili hükümlerine göre, Kültür ve Turizm Bakanlığı ile işbirliği içinde tesbit edilir.

b) Turizm bölge, alan ve merkezlerinde turizm yatırımlarına dair plan kararları Bakanlığın görüşü alınarak sonuçlandırılır.

DÖRDÜNCÜ BÖLÜM

Kuruluş ve Yönetim

Kuruluş:

Madde 16 – Bu Yönetmelik kapsamına giren hizmetlerin taşradaki uygulaması bölge müdürlüklerince yürütülür.

Koruma:

Madde 17 – Bu Yönetmeliğin uygulandığı yerlerde;

a) Sınırlar uygun fiziki elemanlarla veya yeşil çitlerle yer yer belirlenir. Bunun dışında kalan sınırlar uygun aralıklı ve kolay görülebilir işaret ve levhalarla belirtilir.

b) Koruma amacı ile yol, patika haberleşme ağı; telsiz ve telefon gözetleme kule ve kulübeleri geliştirilir; deniz-hava ulaşım ve kontrol imkanları, ekipman ve araçlarıyla donatılır.

c) Yangınlar, özellikle orman yangınlarıyla mücadele yönünden bu Yönetmeliğin 10 unca maddesinde açıklanan esaslar dahilinde her türlü tedbir alınır. Mücadelede su ve çevreye zararlı olmayan kimyevi madde kullanımına yer verilir. Yangınların tesbit ve söndürülmesine ilişkin her türlü müdahale kalifiye ekiplerce sağlanır. Geniş uygulama alanları için özel yangınla mücadele projeleri hazırlanır ve uygulanır.

d) Planlar uyarınca gerçekleştirilecek her türlü tesisin, idarenin koyacağı esaslar dahilinde çevre sorunu yaratmayacak şekilde, artık su arıtma sistemiyle donatılması ve tesisle birlikte bitirilmesi, tesisi yapan kuruluş veya şahıslarca sağlanır. Yapım sırasında meydana gelen moloz döküntüleri yatırımcı tarafından kaldırılır ve kullanım alanının peyzaja uygun çevre tanzimi idarenin belirleyeceği esaslara göre yapılır. İdarece gerçekleştirilecek müşterek alt yapı tesislerine, kamu ve özel tesis sahiplerinin, belirlenecek katılım payları ile iştiraki temin edilir.

e) Çevreyi ve ziyaretçileri rahatsız edecek seviyede görüntülü faaliyetlerde bulunulamaz, yüksek sesle müzik yayını yapılamaz.

f) Yapı ve tesislerde çevre ve hava kirliliği yaratan yakıt kullanılamaz, kullanılması gerektiğinde idarenin koyacağı kirlenmeye karşı tedbirlerin alınması zorunludur.

g) Ziyaretçiler, idarece konan esaslar dahilinde bu yerlerden yararlanabilirler.

h) Yasaklanan fiillere, arazi kullanma şekillerine ve plan dışı yapılaşmaya fırsat verilmez. Aksi hareket edenler hakkında kanuni işlem yapılır.

I) Genel peyzajda göze çarpan bozulmaları gidermek üzere, yörenin tabii arazi yapısı, tabii bitki örtüsü ve tabii peyzaj özellikleri dikkate alınmak ve o yörenin tabii türleri kullanılmak suretiyle ağaçlandırma, peyzaj restorasyonu ve tesislerin yakın çevre peyzaj düzenlemeleri yapılır.

Koruma Görevlileri:

Madde 18 – Bu yönetmeliğin uygulandığı yerler ve yörelerde;

Yönetmelikte belirtilen her türlü koruma hizmetleri ve yasaklara karşı işlenen suçların takibi 6831 sayılı Orman Kanununun 5 inci fasıl dördüncü bölümünde yer alan suçların takibi ile ilgili hükümlere 2872 sayılı çevre, 1380 sayılı Su Ürünleri ve 3167 sayılı Kara Avcılığı Kanunları hükümlerine, genel hükümlere ve Muhafaza Memurları Görev ve çalışma Yönetmeliğine uygun olarak orman muhafaza memurlarınca sağlanır.

Mülkiyet ve Kamulaştırma:

Madde 19 – Milli park, tabiat parkı, tabiat anıtı, tabiatı koruma alanlarının devlet mülkiyetinde ve Genel Müdürlüğü intifa ve denetiminde olması esastır. Ancak Milli parklarda devlet mülkiyeti aranmayabilir.

Bunu sağlamak üzere gerekli kamulaştırma işlemleri, Kanunun 5 inci maddesi hükmüne göre yapılır. Kamulaştırma bedelleri Fon’dan karşılanır.

Taşınmazların tahsisi ise Kanunun 16 ncı maddesi hükümlerine göre yapılır.

Tesis ve Düzenleme:

Madde 20 – Kanun kapsamına giren yerlerde planların gerektirdiği her türlü yapı, tesis, hizmet ve faaliyetlerin yapılması, yönetilmesi ve işletilmesi Kanununun 12 nci maddesine göre düzenlenir.

Bu hizmetler içinde yer alan, lokanta, kafeterya, büfe, kır gazinosu ve benzeri tesisler idarece fon kapsamında işletilebileceği gibi, mevsimlik olarak işletmeciye de verilebilir. Milli  Park, tabiat parkı, tabiat anıtı ve tabiatı koruma alanları yatırımları için gerekli ödenekler fon yönetmeliği esasları dahilinde kullanılır.

Milli Park, tabiat parkı, tabiat anıtı ve tabiatı koruma alanları içindeki mevcut yerleşim merkezlerinde ikamet edenler dışında bu yerlere gelen ziyaretçiler; giriş kontrol merkezlerinde veya sahalar içindeki idare ve ziyaretçi merkezlerinde, Bakanlıkça tesbit edilecek ücreti öderler. Bu ücretler fon’da toplanır.

Kamu Kurumu ve Kuruluşlarına Verilecek İzinler:

Madde 21 – Milli park ve tabiat parklarında, planlarına uygun olması şartıyla kamu kurum ve kuruluşları tarafından yapılacak her türlü plan, proje ve yatırımlara Bakanlıkça izin verilebilir ve uygulamalar Kanun ve Yönetmelik hükümlerine göre denetlenir.

Ancak bu yerlerdeki tarihi ve arkeolojik sahalarda kazı, restorasyon ve ilmi araştırmalar, Bakanlığı bilgisi içinde olmak şartıyla, Kültür ve Turizm Bakanlığının iznine tabidir.

Gerçek ve Tüzel Kişilere Verilecek İzinler.

Madde 22 – Milli Park ve tabiat parklarında, kamu yararı olmak şartıyla, o yer planlarının hükümler dahilinde turistik amaçlı bina ve tesisler açmak üzere gerçek ve özel hukuk tüzel kişileri lehine, Maliye ve Gümrük Bakanlığının görüşü alınarak ve Bakanlık tarafından öngörülen şartlar yerine getirilmek kaydıyla izin verilebilir.

Müteşebbis, o yere ait mevcut planlarındaki şartlarla, Bakanlığın belirleyeceği esaslar dahilinde projelerini hazırlar ve turizm mevzuatına uygun olarak Kültür ve Turizm Bakanlığından belge almak sureti ile Bakanlıktan intifa hakkı tesisi talebinde bulunur.

Turizm belgesi ve eki projeleri ile keşif özetlerini Bakanlığa getiren müteşebbis adına,Maliye ve Gümrük Bakanlığının görüşü alınarak, Bakanlıkça usulüne ve proje ekonomisi ile amortisman müddetine uygun olarak kırkdokuz yılı geçmemek kaydıyla intifa hakkı tesis edilir.

İntifa hakkı tesis edildiğinin Bakanlıkça müteşebbise tebliğini takip eden bir ay içinde Bakanlıkça verilen örneğe uygun noter tasdikli taahhüt senedi Bakanlığa verilir. Takiben, tahsis edilen yer; Bakanlıkça müteşebbise mahallen düzenlenen bir tutanakla teslim edilir. Müteşebbis, Bakanlığa taahhüt ettiği şartlara kesinlikle uymak zorundadır.

İntifa hakkı süresinin uzatılması ve devri Kanununun 8 inci ve 9 uncu maddeleri hükümlerine göre yapılır.

İzin Verilmeyecek Yerler ve Haller:

Madde 23 –

a) Milli Park ve tabiat parklarında gelişme planları kesinleşmeden Kanun ve Yönetmelikte sözü edilen izinler verilemez.

b) Tabiat anıtları ve tabiatı koruma alanlarında; 2863 sayılı Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Kanununun ilgili hükümleri saklı kalmak kaydıyla izin verilmez veya irtifak hakkı tesis edilemez.

c) Bu yönetmelik kapsamına giren yerlerde, Maden ve Petrol Kanunları gereğince araştırma, işletme ruhsatnamesi ve imtiyazı 2863 sayılı Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Kanununun ilgili hükümleri saklı kalmak kaydıyla, Bakanlar Kurulu Kararıyla verilir. Araştırma, işletme faaliyetlerinde bu yerlerin korunması amacıyla riayet edilecek hususlar Bakanlıkça belirlenir.

Bu yönetmelikte yer alan izin işleriyle ilgili hususlar dışında 6831 sayılı Orman Kanununun ilgili hükümleri ve buna bağlı mevzuata göre hareket edilir.

BEŞİNCİ BÖLÜM

Suçların Takibi ve Cezalar

Suçların Takibi:

Madde 24 – Kanunda belirlenen yasaklar ve bu Yönetmelikteki açıklamalar ile 6831 sayılı Orman, 3167 sayılı Kara Avcılığı, 1380 sayılı Su Ürünleri, 6785 ve 1605 sayılı İmar, 2872 sayılı Çevre 2634 sayılı Turizmi Teşvik ve 2863 sayılı Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Kanunu gibi Kanunlar ile bu Kanunların ek ve değişiklikleri ve bunlara dayalı mevzuatın getirdiği yasaklara uyulmamış ve suç sayılan fiillerin işlenmesi Kanun ve bu Yönetmelik hükümlerinin uygulandığı yerlerde görevli orman muhafaza memurları tarafından bu memurların görevlerine ilişkin mevzuat çerçevesinde önlenir veya suç işlenmesi halinde gerekli kanuni işlem yapılır.

Cezalar:

Madde 25 – 6831 sayılı Orman Kanunu, 3167 sayılı Kara Avcılığı Kanunu ve 1380 sayılı Su Ürünleri Kanunu ile bu Kanunların ek ve değişikliklerinde yasaklanan fiillerin, Kanunun uygulandığı yerlerde işlenmesi halinde Kanunun 2/ ve 21 inci maddeleri uygulanır.

ALTINCI BÖLÜM

Son Hükümler

Yürürlükten Kaldırma:

Madde 26 – 8.2.1973 gün ve 6304-586/9 sayılı Milli Parkların Ayrılma Planlama Uygulama ve Yönetimine Ait Yönetmelik yürürlükten kaldırılmıştır.

Geçici Madde 1 – Kanunun yürürlüğe girmesinden önce 6831 sayılı Orman Kanununun ilgili maddelerine göre Milli Park olarak ayrılan yerler ile Devlet Orman İşletmesi ve Döner Sermayesi Yönetmeliğinin ilgili hükümleri uyarınca orman içi dinlenme yeri (mesire yeri) olarak ayrılan yerler, Kanun ve bu Yönetmelik hükümlerine uygun olarak yeniden tasnif ve değerlendirmeye tabi tutulur.

Milli Park kriterlerine haiz olan yerlerde; tamamı veya belirli bir kısmı evvelce Bakanlar Kurulu Kararı ile orman rejimine alınıp milli park olarak ayrılmış olanlarında; kanun ve bu Yönetmelik hükümleri başkaca bir işleme gerek kalmaksızın uygulanır, diğerlerinin Milli Park olarak kabul edilmesi için Bakanlar Kurulu Kararı istihsal edilir.

Tabiat parkı, tabiat anıtı ve tabiatı koruma alanı kriterlerine haiz yerlerde isi Kanun ve bu Yönetmelik hükümlerinin uygulanmasına belirleme işlemi ile birlikte başlanır.

Geçici Madde 2 – Kanun ve bu Yönetmelik kapsamına giren yerlerde evvelce verilmiş kullanma izni, irtifak ve intifa hakları; geçerlilik süresi bitimine kadar başka bir işleme gerek kalmaksızın sahibi tarafından kullanılır.

Yürürlük:

Madde 27 – Bu Yönetmelik Resmi Gazete’de yayımı tarihinde yürürlüğe girer.

Yürütme:

Madde 28 – Bu yönetmelik hükümlerini Tarım Orman ve Köyişleri Bakanlığı yürütür.